• Praktijkvoorbeeld ter illustratie                    
• Een vrouw meldt zich aan en zegt dat ze depressief is. Uit de eerste gesprekken blijkt dat ze een zeer dominante man heeft en dat haar mening niet aan bod kan komen. Als reactie hierop is de vrouw steeds meer gaan zwijgen en nam ze minder en minder initiatief. Voor de buitenwereld werd de vrouw dus zwijgzamer en passiever, maar ze durfde aan haar familie of vrienden niet openlijk spreken over de problemen in haar relatie. Men ging haar gedrag stilaan omschrijven als depressie, want ze zag er toch zo ongelukkig uit.

Als in deze situatie de ware problemen, zijnde de moeilijkheden in de relatie, niet aan bod kunnen komen, dreigt de vrouw langere tijd  opgezadeld te worden met een depressie. Ze kan of durft immers niet te spreken over de ware toedracht. Wat kan ze anders doen dan zich zo blijven gedragen?

Het antwoord op deze vraag, dat is de therapie die ik aanbied. Samen op zoek gaan naar de betekenis van bepaald gedrag, en er dan iets anders mee doen. 

Op zoek gaan naar de oorzaken van een burn-out is een essentieel onderdeel in de behandeling ervan.

Wat maakt dat iemand in een burn-out terechtkomt? Zijn er zaken in diens leven waar bijzonder veel energie naartoe gaat, zoals conflicten, onzekerheid, werkdruk of stress? Slaagt deze persoon er onvoldoende in om nieuwe energie op te doen?

In een therapie wordt dit alles onderzocht, zodanig dat we te pakken krijgen wat de oorzaken zijn van de burn-out. En als de oorzaken gevonden zijn, dan start de behandeling. 

• Aandachtstekort wil zeggen dat het ‘aandachtsniveau’ onvoldoende aangepast is aan de eisen van omgeving. Men kan de aandacht niet lang genoeg bij een taak of een activiteit houden om ze naar behoren af te werken. Men gaat vaak onvoldoende planmatig te werk en is altijd wel iets vergeten of kwijt. Zich organiseren en orde scheppen in de chaos gaat moeilijk.
• Hyperactiviteit wil zeggen dat het ‘activiteitsniveau’ niet goed is aangepast aan de verwachtingen van de omgeving. Men is vaak te hevig, te druk op momenten dat dat niet wordt verwacht of ongepast is. 
• Impulsiviteit wil zeggen dat men zich niet goed kan beheersen, er niet in slaagt eerst na te denken vooraleer men iets doet of zegt.

Nu kan je ervan uitgaan dat zulk gedrag aangeboren is (of erfelijk), of dat zulk gedrag 'aangeleerd' is, ofwel een combinatie van beide is. Ik spreek me niet uit over het mogelijke erfelijke aandeel, het is alleen niet mijn uitgangspunt van redenering.

Ik ga op zoek naar de betekenis van zulk gedrag: waarom gedraagt een kind of persoon zich zo? Gaan onder zulk gedrag soms gevoelens van boosheid, verdriet of frustratie schuil? Of heerst er verwarring binnenin zo'n persoon, verwarring die tot onrust leidt? En gedraagt men zich van daaruit onrustig? Allemaal vragen waarop ik in de therapie naar antwoorden zoek. Omdat in die antwoorden soms de sleutel tot mogelijke verandering ligt. 

Het doel van hulpverlening is om zowel het kind als de beschermende relaties rond een kind te versterken. 

Onthulling wordt daarbij gezien als een proces en het spreken over onthulling en over de gevolgen van onthulling vormt een wezenlijk onderdeel van de hulpverlening.

Onthullen kan uitsluitend indien personen en relaties stevig genoeg zijn om de consequenties te dragen. Een verhaal dat nog niet denkbaar is, kan niet gehoord of gebracht worden. Een verhaal dat nog niet zegbaar blijkt, wordt bijvoorbeeld weer ingetrokken of geminimaliseerd. Door onthulling als een proces te beschouwen en niet als een eenmalige activiteit, komt er denk- en handelingsruimte voor het slachtoffer en voor de therapeut.

Pijn en onbegrepen lichamelijke klachten hebben grote gevolgen, zowel voor degene die ze heeft als voor zijn of haar omgeving. Degene die klachten heeft, wordt minder competent, raakt beperkt in zijn of haar sociale contacten of raakt geïsoleerd. De klachten hebben ook relationele effecten. Het is voor direct betrokkenen vaak moeilijk om aan te zien dat hun dierbare lijdt.

Aandacht hebben voor onbegrepen lichamelijk lijden betekent dat ik als therapeut het lichaamsverhaal van de cliënt erken en in een ruimer kader plaats. Soms is onbegrepen pijn analoge en non-verbale communicatie over wat iemand heeft meegemaakt. De klachten geven aan dat men geraakt is door externe gebeurtenissen. Het kan nodig zijn om daarover te vertellen. Hierdoor kunnen onbegrepen klachten begrijpelijk of leefbaar worden.